Pica Paloma

Dorst, vermoeid, verdwaasd, verdwaald, beschilderd. Een duif, beschilderd volgens alweer een Spaanse diervernederende traditie, ze kan niet meer en zit met hangende vleugels op het grindpad. Met zichtbaar uiterste inspanning fladdert ze voor me weg, de hoogspanningskabels in, de verzengende zon op z'n fel rode vleugels. De mens heeft haar niet alleen zelf mishandeld, hij maakt haar nu een vermoeiende en belachelijk opvallende verschijning voor zijn vijanden. Ik kan haar niet helpen, ik heb d'r nog één keer gezien die dag, waggelend op zoek naar iets van eten, ze heeft ongetwijfeld haar gekooide leven alleen graan uit het vuistje gehad, hier snapt ze niets van, ik ook niet, mensheid.

Reacties